โหวด เดิมเป็นของเล่นของคนอีสาน ใช้แกว่งเล่นเหมือน สนู ต่อมาได้ดัดแปลงมาเป็นเครื่องดนตรีของวงดนตรีพื้นเมือง ประเภทเครื่องเป่า สามารถเป่าหรือแกว่งให้เกิดเสียงดังได้ เครื่องดนตรีจากไม้ไผ่ แคน และ
หอโหวด 101” สถานที่ท่องเที่ยวชื่อแปลกหูนี้อาจจะยังไม่เป็นที่คุ้นเคยสำหรับนักท่องเที่ยวทั่วไปนัก แต่สำหรับชาวร้อยเอ็ดแล้ว เชื่อว่าไม่มีใครไม่รู้จัก เดิมโหวดมี ๕ เสียง ใช้บรรเลงเพลงพื้นบ้านร่วมกับพิณ และแคน ผู้คิดค้นให้โหวดสามารถเล่นร่วมกับดนตรีสากลได้ เป็นคนแรก คือ อาจารย์ทรงศักดิ์ ประทุมสินธุ์ จังหวัดร้อยเอ็ดจึงได้ยกย่องให้โหวด เป็นเครื่องดนตรี
ที่ปิดแผล เมื่อถึงฤดูเก็บเกี่ยวข้าวในนาไร่ ให้มนุษย์แกว่งโหวด ส่งเสียงดังถึงพญาแถนเป็นสัญญาณหยุดปล่อยน้ำ เครื่องดนตรีภาคอีสานวันละชิ้น “โหวด” - โหวด เป็นเครื่องเป่าไม่มีลิ้น ตัวโหวดทำด้วยไม้ไผ่รวก ลำเล็ก ๆ สั้นยาว ต่างกัน จำนวน 6 - 9 ลำ มัดติดกับกระบอกไม้ไผ่ที่เป็นแกน
